شروع کار سفارت در هتل و مذاکرات سفیر برای خرید جنگنده از اتیوپی
تاریخ انتشار: ۳ اردیبهشت ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۷۱۳۱۲
خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: کتاب «سفیر انقلاب؛ خاطرات سفرای جمهوری اسلامی ایران در دهه اول انقلاب اسلامی» نوشته الله‌کرم مشتاقی بهمن‌ماه ۱۴۰۲ توسط انتشارات ایران منتشر و راهی بازار نشر شد. این‌کتاب دربرگیرنده خاطرات ۱۰ سفیر جمهوری اسلامی ایران در دهه اول انقلاب است و شرایط سفارتخانه‌های ایران در آن‌برهه زمانی را تصویر می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سفیرانی که خاطراتشان در این‌کتاب ثبت و ضبط شده به این‌ترتیب‌اند: حسن زمانی سفیر ایران در فرانسه، علی اکبر فرازی سفیر ایران در مجارستان، بهمن حسین‌پور سفیر ایران در تانزانیا و اتیوپی، احمد اجل‌لوئیان سفیر ایران در رومانی و یونان، سیدجلال ساداتیان سفیر ایران در انگلستان، سیدرضا حاج زرگرباشی سفیر ایران در بلغارستان و نیکاراگوئه، سید محمدباقر سخایی سفیر ایران در دبی و قطر، رضا سعیدمحمدی سفیر ایران در کره شمالی، احمد دستمالچیان سفیر ایران در لبنان و محمود موحدی سفیر ایران در برزیل.
تا به‌حال سه‌قسمت در مرور و معرفی خاطرات سفرای حاضر در این‌کتاب در مهر منتشر شده که در پیوندهای زیر قابل دسترسی و مطالعه‌اند؛
* «خاطره برگزاری مراسم نوروز توسط سفارت ایران در لندن/می‌گفتند فکر می‌کردیم سفارت شکنجه‌گاه دارد»
* «روایت ناکامی ضدانقلاب در بهمن ۶۳ از حمله به سفارت ایران در لندن»
* «خاطره فشار فرانسه به زنان ایرانی برای استفاده از عکس‌های بی‌حجاب»
در ادامه قسمت چهارم مرور کتاب «خاطرات سفیر» را می‌خوانیم؛
* وضعیت نامناسب بهداشت و درگذشت دختر سفیر
علی‌اکبر فرازی از مرداد ۱۳۶۱ تا دی ۶۵ سفیر جمهوری اسلامی ایران در مجارستان بوده است. او می‌گوید مجارستان در سیاست خارجی اجراکننده مطلق سیاست‌های کمونیستی مسکو نبود. او روایت می‌کند: «در دهه ۶۰ که مسکو و بسیاری از کشورهای بلوک شرق در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، جانب صدام را گرفته بودند، کاردار روابط خود را با نظام انقلابی ایران حفظ کرد و کمک‌های مهمی در زمینه‌های صنعتی، کشاورزی و حتی نظامی به ایران انجام داد. بسیاری از سفرهای مقامات نظامی ایرانی به مجارستان تا سال‌ها محرمانه باقی ماند و جزییات قراردادها منتشر نشد. (صفحه ۱۲۶)
یکی از سختی‌های فرازی در ماموریت مجارستان، مربوط به درگذشت دختر خردسالش است که پس از تولد از دنیا رفت. او می‌گوید مجارستان در آن‌برهه وضعیت بهداشت و درمانی مناسبی نداشت و فرزندش به همین‌دلیل از دنیا رفت: «مجارستان از لحاظ بهداشتی وضع خوبی نداشت. فقدان امکانات موجب شده بود که یک‌سرنگ را پس از مصرف، به الکل آغشته کرده و برای تزریق‌های بعدی هم استفاده می‌نمودند.» (صفحه ۱۳۲)
از دیگر سختی‌ها و چالش‌های این‌سفیر جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور، مساله دست‌ندادن با زنان بوده که آن را مانند دیگر راویان کتاب «خاطرات سفیر» مطرح کرده و می‌گوید این‌مساله در دهه ۱۳۶۰ گریبانگیر سفرا و دیپلمات‌های ایرانی بود اما امروز همه جهان به آن واقف‌اند. او برهمین‌اساس، از دست‌دادن با همسر رییس‌جمهور مجارستان خودداری کرد.
فرازی ضمن روایت خاطراتش، به مساله مدرک‌گرایی در کشور و سازمان‌ها و نهادهای مختلف هم انتقاد کرده و می‌گوید در دهه ۶۰ همه ازجمله نیروهای وزارت خارجه، مانند نیروهای بسیجی در خدمت انقلاب و آرمان‌های اسلامی بودند. ضمن اینکه در آن‌دهه، تب مدرک‌گرایی هنوز به شکل امروزی در کشور رواج نداشت. او در بخشی از خاطراتش گفته: «متاسفانه بعدا همین‌مدارک به‌عنوان ملاک سنجش برتری در نظر گرفته شد و کسانی که توانسته بودند با شیوه‌هایی به مدارک تحصیلی با کیفیت بسیار پایین و نامعتبر برسند در صدر مسئولیت‌ها قرار گرفتند.» (صفحه ۱۳۵) فرازی در بخش دیگری از روایت خود از دوران خدمتش می‌گوید: «سربسته بگویم که این‌فشار اداری و اجتماعی برای کسب مدرک و مبنا قرار دادن آن به‌عنوان سنجش برتری یکی از عوامل جدی آسیب به دستگاه مدیریتی کشور است که برخی تلاش می‌کنند با کسب آن ضعف‌های اساسی خود را پوشش بدهند.» (صفحه ۱۳۶)
* شروع کار سفارت در هتل
بهمن حسین‌پور سفیر ایران در تانزانیا و اتیوپی بوده است. او مامور اولین‌بازرسی سراسری پس از انقلاب از نمایندگی‌های سیاسی ایران در خارج از کشور بود و به همین‌دلیل پیش از آن‌که سفیر شود، به این‌ماموریت در آفریقا رفت. او می‌گوید تابستان ۱۳۶۰ بیشتر کارمندان مرد وزارت خارجه با کراوات و زنان نیز بدون حجاب تردد می‌کردند.
رابطه جمهوری اسلامی ایران با آفریقای جنوبی به‌دلیل حاکمیت سیستم نژادپرستانه آپارتاید قطع بود اما ایران، یک‌دفتر حفاظت منافع در این‌کشور داشت که طبق روایت حسین‌پور یک‌مرد میانسال مجرد سرپرست این‌دفتر بود. او می‌گوید مسئول دفتر حفاظت منافع ایران، دفتر را به ملک شخصی خود تبدیل کرده بود که پس از برقراری روابط رسمی ایران و آفریقای جنوبی، از وزارت خارجه استعفا داد. این‌مرد که از ماموریت حسین‌پور برای بازرسی از نمایندگی‌های خارج از کشور اطلاع نداشته، یک‌مهمانی خارج از عرف جمهوری اسلامی ایران ترتیب داده بود. با ورود حسین‌پور به مهمانی، جلسه مورد اشاره به هم خورد و سرپرست دفتر نیز از در پشتی خارج شد.
حسین‌پور به تنهایی به تانزانیا سفر کرد و با اجاره یک‌سوئیت در هتل کلیمانجارو که با وجود امکانات کم به‌عنوان بهترین هتل آن‌کشور شناخته می‌شد، آنجا را به سفارت ایران تبدیل کرد. او می‌گوید «هتل کلیمانجارو تنها سه‌چهارساعت در روز برق داشت. استفاده از هتل به‌عنوان دفتر نمایندگی در آن‌کشور مرسوم بود و برخی از کشورهای اروپایی نیز این‌کار را کرده بودند.»حسین‌پور ضمن روایت سفرهایش به کشورهای آفریقایی برای بازرسی نمایندگی‌های وزارت خارجه، می‌گوید در زئیر نیز وضع بهتر از آفریقای جنوبی نبود و رفتار کاردار موقت به‌گونه‌ای بود که گویی کماکان در دوران پهلوی سیر می‌کند! سفیر نیز با پیروزی انقلاب، فرار کرده و کار را به نفر دوم یعنی این‌مرد سپرده بوده است.
پس از ماموریت بازرسی از نمایندگی‌های ایران در آفریقا، حسین‌پور مامور به راه‌اندازی سفارت جمهوری اسلامی ایران در تانزانیا شد. این، اولین‌سفارت ایران بود که پس از انقلاب در آفریقا تاسیس می‌شد. حسین‌پور به تنهایی به تانزانیا سفر کرد و با اجاره یک‌سوئیت در هتل کلیمانجارو که با وجود امکانات کم به‌عنوان بهترین هتل آن‌کشور شناخته می‌شد، آنجا را به سفارت ایران تبدیل کرد. او می‌گوید «هتل کلیمانجارو تنها سه‌چهارساعت در روز برق داشت. استفاده از هتل به‌عنوان دفتر نمایندگی در آن‌کشور مرسوم بود و برخی از کشورهای اروپایی نیز این‌کار را کرده بودند.» (صفحه ۱۵۷)
اولین‌سفیر ایران در تانزانیا همه امور سفارت را به‌تنهایی در هتل کلیمانجارو انجام می‌داد. او ۸ ماه را به‌تنهایی و دور از خانواده زندگی کرد و به گفته خودش، قرارملاقات‌هایش را هم خود هماهنگ می‌کرد. حسین‌پور هم مانند دیگر راویان کتاب «سفیر انقلاب» ضمن اشاره به روحیه ایثار و از خودگذشتگی‌های دهه ۶۰، می‌گوید خود را رزمنده‌ای می‌دید که در خط مقدم گیر افتاد و باید صبور باشد. خط رویارویی با دزدان و غارتگران نیز ازجمله دل‌نگرانی‌ها و چالش‌های پیش‌روی این‌دیپلمات بوده است. او می‌گوید: «دارالسلام از لحاظ امنیت صفر بود. چندبار دزد با شمشیر و کمان و نیزه به رزیدانس حمله کرده بودند، اما چیز دندان‌گیری نصیب‌شان نشده بود. نگهبان نیز طبق معمول هنگامی که دزدها آمدند، فرار کرد.» (صفحه ۱۶۸)
در دوره‌ای که حسین‌پور در تانزانیا بود، حکومت این‌کشور تحت سلطه انگلستان قرار داشت و به‌صورت کمونیستی مائوئیستی اداره می‌شد. این‌دیپلمات ایرانی، با رایزنی با وزارت خارجه و وزارت جهاد سازندگی که به‌تازگی از قالب سازمان به وزارتخانه تبدیل شده بود، موفق شد دفتر این‌وزارتخانه را در دارالسلام راه‌اندازی کند. او ضمن بیان این‌خاطره که با افسوس و اندوه همراه است، می‌گوید «پس از مدتی در دوره‌های بعد از مسئولیت من در تانزانیا، این‌دفتر برچیده شد. جالب آن‌که رژیم صهیونیستی دهه‌های بعد، از همین دریچه یعنی کشاورزی وارد آفریقا شد و نفوذ خود را گسترش داد.»
ماموریت حسین‌پور در تانزانیا ۲ سال و ۸ ماه طول کشید و در این‌مدت، مراحل تاسیس سفارت جمهوری اسلامی ایران در این‌کشور به پایان رسید. او ضمن این‌کار به کشورهای اطراف هم سفر کرده و کمک‌های ایران را به دست مردم محروم این‌کشورها می‌رساند. یکی از سفرهای او به موزامبیک بوده که حسین‌پور ضمن روایت وضعیت اسفناک مردمش می‌گوید: «جمهوری اسلامی واقعا بدون منفعت‌طلبی‌های مرسوم که بین کشورهای غربی و شرقی رایج بود، کمک می‌کرد. می‌توانستیم استفاده بسیار زیادی حداقل از حوزه فرهنگی از این‌کمک‌های انسان‌دوستانه ببریم اما متاسفانه چنین نشد.» (صفحه ۱۷۰)
* مذاکرات آقای سفیر برای خرید جنگنده دست دوم از اتیوپی
پس از پایان ماموریت تانزانیا و بازگشت به ایران، حسین‌پور به اتیوپی مامور شد و برای سفارت به این‌کشور رفت. ازجمله خاطرات او از این‌ماموریت، دیدار با منگیستو هایله رییس‌جمهور و دیکتاتور اتیوپی است. حسین‌پور درباره این‌دیدار روایت می‌کند: «هایله ماریام صراحتا گفت می‌تواند فضایی را در اختیار ایران قرار دهد که عملیات‌های خود علیه کشتی‌های عربی خصوصا کشتی‌های عربستان سعودی را گسترش دهد. در همان‌جلسه نیز مقدمات فروش جنگنده‌های هوایی به ایران به میان آمد و توانستیم از همین‌دریچه برای خرید جنگنده‌های اف چهار و اف پنج از این‌کشور در آینده استفاده کنیم.» (صفحه ۱۷۶)
سفیر کاستاریکا به سفارت ایران آمده و دفتر یادبود را امضا کرد اما پس از مدتی با شرمندگی و خجالت دوباره به سفارت مراجعه کرده و خواست امضای خود را پس بگیرد. وقتی حسین‌پور علت را جویا شد، سفیر کاستاریکا گفت «آمریکایی‌ها به کشورهای هم‌پیمان خود گفته‌اند مبادا در مراسم‌هایی که به‌مناسبت وفات رهبر ایران انجام می‌شوند شرکت کنید!»گپ و گفت‌های حسین‌پور با دیکتاتور اتیوپی منجر به این شد که ملاقات سفیر جمهوری اسلامی ایران با هایله که بنا بود ۱۵ دقیقه طول بکشد، به یک‌جلسه ۵۰ دقیقه‌ای تبدیل شد. پیش از حسین‌پور، سیدمصطفی سیدآقایی سفیر ایران در اتیوپی بود که ماموریتش از مهر ۱۳۶۵ تا آبان ۱۳۶۷ بود. سیدآقایی مذاکرات مقدماتی برای خرید جنگنده‌های دسته‌دوم از اتیوپی را انجام داده و از حسین‌پور خواسته بود پس از او، ماجرا را پیگیری کند. با این‌پیگیری‌ها، سفیر جمهوری اسلامی ایران و سپس ارتش موفق شدند جنگنده‌هایی را که قیمتشان ۲۲ هزار دلار بود، با کمتر از نصف قیمت خریداری کنند.
* سفیر کاستاریکا و منع آمریکا از عزاداری برای امام خمینی
یکی از خاطرات حسین‌پور از ماموریت اتیوپی، مربوط به روزهای درگذشت امام خمینی (ره) است که سفرا و دیپلمات‌های کشورهای دیگر به سفارت ایران آمده و دفتر یادبود تسلیت درگذشت امام (ره) را امضا می‌کردند. او می‌گوید سفیر کاستاریکا به سفارت ایران آمده و دفتر یادبود را امضا کرد اما پس از مدتی با شرمندگی و خجالت دوباره به سفارت مراجعه کرده و خواست امضای خود را پس بگیرد. وقتی حسین‌پور علت را جویا شد، سفیر کاستاریکا گفت «آمریکایی‌ها به کشورهای هم‌پیمان خود گفته‌اند مبادا در مراسم‌هایی که به‌مناسبت وفات رهبر ایران انجام می‌شوند شرکت کنید!» حسین‌پور در این‌خاطره درباره حالات سفیر کاستاریکا گفته است: «آن‌قدر ترسیده بود که حتی حاضر نشد حرفش را در سفارت بزند. او را به رزیدانس بردم. می‌ترسید در سفارت حرف بزند. مبادا استراق سمع شود که در مراسم شرکت کرده است.»
* کمک‌های رومانی به صدام و گلایه سفیر
احمد اجل لوئیان از آذر ۱۳۶۱ تا فروردین ۱۳۶۷ در دو ماموریت سفارت در رومانی و یونان بوده است. دوره ماموریت او مربوط به زمان جنگ تحمیلی و دفاع مقدس است و بخشی از خاطرات این‌سفیر درباره چالش‌های کمک رومانی به عراق یا عدم کمک این‌کشور به ایران است. او می‌گوید مقامات رومانی بارها می‌گفتند موضع‌شان در جنگ ایران و عراق، بی‌طرفی مثبت است. روابط اقتصادی جمهوری اسلامی هم با رومانی بیشتر از روابط آن‌ها با عراق بود. اما ریشه‌های سوسیالیستی حکومت صدام حسین از یک‌سو و سقوط شاه به‌عنوان یکی از دوستان نیکلا چائوشسکو باعث شده بود رومانیایی‌ها روی خوشی به تعمیق روابط با جمهوری اسلامی نشان ندهند.
پس از ورود اجل‌لوئیان به بخارست و شروع ماموریتش، رزمندگان ایرانی توانسته بودند یک‌نفربر ساخت رومانی را از نیروهای عراقی غنیمت بگیرند و شواهد دیگری نیز به دست آمد که رومانی از طریق کشورهای ثالث به عراق ادوات سنگین نظامی می‌فروشد؛ ازجمله ۲۰۰ تانک T54 که از طریق مصر به عراق رسیدند. سفیر ایران در رومانی، این‌موضوع را با گلایه و انتقاد به مقامات رومانی منتقل کرد و این‌انتقادات موثر واقع شدند. او می‌گوید: «آن‌ها همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد، تکذیب کردند و گفتند که فروش ادوات نظامی کاملا کذب است و احتمالا سایر کشورها که مشتری آن‌ها هستند، ادوات را خریده و در اختیار عراق قرار داده‌اند.» (صفحه ۲۰۱)
مساله رعایت شان و عرف جمهوری اسلامی ایران در مقام یک‌دیپلمات هم مانند دیگر راویان «سفیر انقلاب» در خاطرات احمد اجل‌لوئیان آمده است. او می‌گوید
بسیاری از سفرای کشورهای اسلامی در رومانی، رفتاری در شان دیپلمات مسلمان نداشتند و مواضع و حرف‌های سبک‌سرانه، رفتار نامناسب با زنان، خوردن و نوشیدن‌های غیرشرعی و تشریفات عجیب و غریب بین بسیاری از آن‌ها مرسوم بود. او در بین سفرای بی‌اخلاق و عشرت‌جو به سفیران نیجریه و ترکیه اشاره کرده و می‌گوید سفیر ترکیه که یک‌نظامی بازنشسته بود، علنی مشروب می‌خورد. اجل لوئیان می‌گوید «من در این‌دنیا از این‌شراب‌ها می‌خورم و جناب سفیر ایران در بهشت از شراب بهشتی!» (صفحه ۲۰۳)
* کمک رسانه‌های یونان به صدام
پس از رومانی، یونان محل دومین‌ماموریت سفارت احمد اجل لوئیان بود و او، دومین‌سفیر جمهوری اسلامی ایران در یونان بود و درباره روابط یونان با دشمن وقت ایران یعنی دولت بعثی عراق، می‌گوید زمان ماموریت او، کفه روابط به نفع عراقی‌ها سنگین‌تر بوده است. اجل لوئیان می‌گوید رسانه‌های یونان به‌واسطه کمک‌های نظامی که از دولت عراق دریافت می‌کردند، در اخبار و برنامه‌های خود جانب بغداد را می‌گرفتند. درمقابل، ایرانِ زمان جنگ، تسلیحات نظامی سبکی از یونان می‌خرید و این‌کشور برای تهیه قطعات یدکی نظامی معمولی که تهیه و تولیدشان در دهه ۶۰ دشوار بود، با ایران همکاری می‌کرد.
این‌سفیر جمهوری اسلامی ایران درباره فعالیت ضدایرانی رسانه‌های یونان در سال‌های دفاع مقدس جمله جالبی دارد که از این‌قرار است: «سمت و سوی عمده رسانه‌های یونان به گونه‌ای بود که گویی جمهوری اسلامی حاضر به توقف جنگ نیست. چند روزنامه نیز وجود داشتند که رسما جانب عراق را می‌گرفتند. سفارت عراق عملا آن‌ها را حمایت مالی می‌کرد.» (صفحه ۲۱۶)
کد خبر 6083089منبع: مهر
کلیدواژه: سفارت جمهوری اسلامی ایران وزارت امور خارجه ایران آفریقا انتشارات ایران تانزانیا اتیوپی مجارستان رومانی یونان سی وپنجمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران کتاب و کتابخوانی معرفی کتاب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دفاع مقدس کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان انقلاب اسلامی ایران سعدی بنیاد سعدی انتشارات سوره مهر کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور جشنواره طنز پهلو شاهنامه شورای عالی انقلاب فرهنگی سفیر جمهوری اسلامی ایران ایران در تانزانیا برای خرید جنگنده رسانه های یونان سفارت ایران سفیر ایران وزارت خارجه حسین پور حسین پور او می گوید آن کشور چالش ها دهه ۶۰
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۷۱۳۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پراکنده شده ۳۲ کاندیدای تهران در پنج لیست انتخاباتی /کاندیدا‌های اشتراکی شانا و اُمنا چه کسانی هستند؟ +جدول
به گزارش صدای ایران از خبرآنلاین، دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی ۱۱ اسفندماه سال ۱۴۰۲ برگزار و تکلیف ۲۴۵ کرسی مجلس آینده مشخص شد، اما سرنوشت انتخابات در ۲۱ حوزه به مرحله دوم موکول شده است
بر همین اساس نیز در ۲۱ اردیبهشت ماه، ۹۰ کاندیدای انتخابات مجلس برای تصاحب ۴۵ کرسی باقیمانده مجلس دوازدهم به رقابت خواهند پرداخت. ۴۵ کرسی‌ای که ۱۶ صندلی از آن حوزه انتخابیه تهران، ری، شمیرانات و اسلامشهر است و ۲۹ کرسی باقیمانده برای ۲۰ حوزه دیگر خواهد بود.
احمد نادری، ابراهیم عزیزی، پیمان فلسفی، سمیه رفیعی، ابوالفضل ظهره‌وند، حسین نجابت، عبدالحسین روح‌الامینی، محمد سراج، ابوالقاسم جراره، زهره سادات لاجوردی، زینب قیصری، علیرضا سلیمی، زهره طبیب‌زاده، ریحانه اخلاقی، صالح اسکندری، محمدحسین حسین‌زاده بحرینی، سید مرتضی محمودی، حسن خجسته باقرزاده، مهدی عسگری، مجتبی زارعی، بیژن نوباوه، سمیه گلپور، علی اصغر پورمحمدی، علی طهرانی مقدم، سید نظام الدین موسوی، فاطمه قاسم‌پور، حسین صمصامی، مجتبی رحماندوست، عطا بهرامی، مهدی شریفیان، سعید آجرلو و غلامحسین رضوانی، ۳۲ کاندیدایی هستند که برای نشستن بر ۱۶ صندلی باقیمانده تهران در پارلمان وارد گود رقابت خواهند شد.
روز گذشته؛ پنجشنبه ۱۳ اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۳، تبلیغات مرحله دوم انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی آغاز شد و همزمان با شروع تبلیغات، فهرست مشترک جبهه پایداری و شورای ائتلاف نیروهای انقلاب (شانا) و همچنین لیست اُمنا در تهران هم منتشر شد.
در حالیکه، ۳ حزب جمعیت وفاداران انقلاب اسلامی، جامعه اسلامی مهندسین و جبهه مستقلین و اعتدالگرایان ایران نیز در روزهای گذشته کاندیدا‌های مورد حمایت خود را اعلام کرده بودند.
بررسی فهرست‌های منتشر شده از سوی ۵ حزب یاد شده، نشان می‌دهد که در هیچ یک از ۳۲ داوطلب تهران اشتراک صددرصد ندارند. برهمین اساس نیز پیش بینی می‌شود این دور از انتخابات نیز به مثابه دور اول لیست‌های انتخاباتی یکدست رأی نیاورند و افرادی از لیست‌های مختلف وارد پارلمان دوازدهم شوند.
۶ کاندیدا به نامهای حسین نجابت، عبدالحسین روح الامینی، زهره سادات لاجوردی، علیرضا سلیمی، محمدحسین حسین‌زاده بحرینی و علی اصغر پورمحمدی در لیست مشترک شانا-پایداری، حزب جمعیت و فاداران انقلاب اسلامی، جامعه اسلامی مهندسین و جبهه مستقلین و اعتدالگرایان ایران مشترک هستند.
از سوی دیگر، احزاب جمعیت وفاداران انقلاب اسلامی، جامعه اسلامی مهندسین و جبهه مستقلین و اعتدالگرایان ایران و لیست اُمنا بین ۴ نامزد تهران با یکدیگر اشتراک نظر دارند که عبارتند از؛ احمد نادری، سمیه رفیعی، سید نظام الدین موسوی و مجتبی رحمان دوست.
ابراهیم عزیزی، ابوالفضل ظهره‌وند و زینب قیصری، ۳ کاندیدای دیگری هستند که در لیست احزاب جمعیت و فاداران انقلاب اسلامی، جبهه مستقلین و اعتدالگرایان ایران و اُمنا مشترک هستند.
نام محمد سراج، مهدی شریفیان و حسین صمصامی تنها در لیست مشترک شانا-پایداری و حزب اُمنا به چشم می‌خورد و ابوالقاسم جراره و صالح اسکندری کاندیدا‌های مشترک دو حزب جامعه اسلامی مهندسین و اُمنا هستند.
در این میان، باید از ۴ کاندیدایی نام برد که فقط مورد حمایت حزب اُمنا قرار گرفته اند. این ۴ نامزد شامل پیمان فلسفی، ریحانه احلاقی، سید مرتضی محمودی و بیژن نوباوه هستند.
محمد سراج، فاطمه قاسم‌پور، زهره طبیب‌زاده و سعید آجرلو ۴ داوطلب دیگری هستند که نامشان تنها در فهرست مشترک شانا - پایداری قرار گرفته است.
* در جدول زیر افتراقات و اشتراکات ۵ لیست انتخاباتی آمده است.
ردیف
اسامی نامزد‌های انتخابات
گرایش سیاسی
آراء در مرحله اول
لیست‌های انتخاباتی
جمعیت وفاداران
جامعه اسلامی مهندسین
مستقلین واعتدالگرایان
شانا -پایداری
اُمنا
۱
احمد نادری
امنا
۳۰۲.۵۹۰
**
**
**
**
۲
ابراهیم عزیزی
امنا
۲۸۷.۴۲۴
**
**
**
۳
پیمان فلسفی
امنا
۲۷۶.۰۴۱
**
۴
سمیه رفیعی
امنا
۲۷۰.۷۴۶
**
**
**
**
۵
ابوالفضل ظهره‌وند
امنا
۲۶۹.۲۵۷
**
**
**
۶
حسین نجابت
شورای ائتلاف
۲۶۷.۸۹۵
**
**
**
**
۷
عبدالحسین روح‌الامینی
امنا
۲۶۵.۴۸۲
**
**
**
**
۸
محمد سراج
امنا
۲۶۳.۱۷۰
**
**
۹
ابوالقاسم جراره
شریان- امنا
۲۶۲.۹۲۵
**
**
۱۰
زهره سادات لاجوردی
شورای ائتلاف
۲۵۵.۶۲۶
**
**
**
**
۱۱
زینب قیصری
امنا
۲۵۱.۶۷۵
**
**
**
۱۲
علیرضا سلیمی
شورای ائتلاف
۲۴۴.۷۸۸
**
**
**
**
۱۳
زهره طبیب‌زاده
شورای ائتلاف
۲۴۲.۰۶۷
**
۱۴
ریحانه اخلاقی
امنا
۲۴۰.۹۲۷
**
۱۵
صالح اسکندری
امنا
۲۲۷.۲۲۳
**
**
۱۶
محمدحسین حسین‌زاده بحرینی
شورای ائتلاف
۲۲۶.۶۷۹
**
**
**
**
۱۷
سید مرتضی محمودی
شورای وحدت
۲۲.۱۳۳
**
۱۸
حسن خجسته باقرزاده
شورای ائتلاف
۲۱۶.۱۵۱
**
**
**
۱۹
مهدی عسگری
شورای وحدت
۲۰۵.۴۱۴
**
**
**
۲۰
مجتبی زارعی
شورای ائتلاف
۲۰۲.۶۵۵
**
**
**
۲۱
بیژن نوباوه
امنا
۱۹۷.۳۲۶
**
۲۲
سمیه گلپور
شورای وحدت
۱۹۳.۰۱۶
**
۲۳
علی اصغر پورمحمدی
شورای ائتلاف
۱۹۱.۵۹۰
**
**
**
**
۲۴
علی طهرانی مقدم
شورای وحدت
۱۸۷.۹۵۴
**
۲۵
سید نظام الدین موسوی
امنا
۱۸۴.۴۷۶
**
**
**
**
۲۶
فاطمه قاسم‌پور
شورای ائتلاف
۱۷۶.۱۵۹
**
۲۷
حسین صمصامی
امنا
۱۷۵.۳۷۳
**
**
۲۸
مجتبی رحماندوست
امنا
۱۷۴.۷۳۴
**
**
**
**
۲۹
عطا بهرامی
شورای وحدت
۱۷۳.۹۲۵،
۳۰
مهدی شریفیان
امنا
۱۷۲.۳۵۱
**
**
**
۳۱
سعید آجرلو
شورای ائتلاف
۱۶۷.۱۱۴
**
۳۲
غلامحسین رضوانی
شورای ائتلاف
۱۵۸.۲۱۶
**
**
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان